Ik ben een Belgje, maar op momenten als
gisteren merk ik toch dat ik stiekem heel diep vanbinnen een Nederlandertje
ben. Van zodra ik hoorde dat Koningin Beatrix (Trix voor de vrienden) om zeven
uur een toespraak ging houden en dat ze daarin waarschijnlijk zou zeggen dat
Willem-Alexander (Wim-Lex voor de vrienden) koning zou worden, ging mijn hartje
een beetje sneller slaan. En nu maar hopen dat ik op tijd thuis zou zijn van
school, zodat ik geen enkel woordje zou missen.
Om zeven uur stipt zat ik voor de televisie
met het nieuws aan. Met al die speculaties over een abdicatie zouden ze er op
ons nieuws toch ook iets over moeten zeggen? En ja hoor, je merkte het meteen.
Stef Wauters kon niet zo goed uit zijn woorden komen tegenover andere
nieuwsuitzendingen. Dit was nieuw en niet voorbereid, afwachten dus! Niet veel
later schakelden ze over naar de toespraak, spannend! Toen zei ze wat iedereen
wel dacht dat ze ging zeggen, binnenkort zou het niet meer Prins
Willem-Alexander zijn, maar Koning Willem-Alexander (of Koning Willem IV, daar
waren ze nog niet helemaal over uit). En dan zit je daar, als Belgje, met toch
wat vochtige oogjes voor de tv met een big smile op je gezicht.
Vorig jaar wilde ik al Koninginnedag vieren
in Nederland, maar dat is toen niet doorgegaan. Dit jaar daarentegen houdt
niets of niemand me tegen! Ik heb die dag geen les (dankjewel productieweek
waar ik niet aan mee hoef te doen!) en de dag nadien is het een feestdag, dus
ook geen les voor mij. Dit jaar ga ik lekker naar Nederland mee feestvieren.
Want zoals ik al zei, ook al ben ik een Belgje, diep vanbinnen ben ik denk ik
toch een Nederlander en ik zou deze speciale dag voor geen geld van de wereld
willen missen!
Liefs, Dana
