Projectweken 2

Pfoeh! Het was me het dagje wel gisteren! En daar is een goede verklaring voor. Zoals je misschien wel weet – of niet weet, who knows? – studeer ik journalistiek in Antwerpen. En er is gedurende het jaar sowieso al redelijk wat werk: studeren, opdrachten, samenvatten, afspraken,… En dan moet je nog naar de lessen zelf ook gaan.

Maar, twee keer per jaar worden gedurende twee hele weken de lessenroosters van het eerste jaar volledig leeggemaakt. Ja inderdaad, er staat geen enkele les op het programma! Hemel zou je denken, maar wacht! Ik ben nog niet klaar! Deze twee weken worden ‘De Projectweken’ genoemd. Je krijgt dan een gigantisch grote opdracht die nog eens is verdeeld in tientallen kleine opdrachtjes. En om deze te volbrengen moet je ook nog eens tientallen kleine taakjes doen. Best vermoeiend dus.

De eerste projectweken heb ik met glans doorstaan en ik moet je bekennen, ik vond ze heerlijk om te doen – achteraf toegegeven dan! Maar ondertussen zijn de tweede projectweken alweer voorbij de helft! Deze keer was de opdracht anders, maar daarom niet minder leuk. We kregen een onderwerp (reality-tv) en daar moesten we dan vier verschillende soorten vraagstellingen bij verzinnen EN een interview bij regelen (dus 4 interviews in totaal). En dan moet je een heel dossier samenstellen, foto’s nemen, lay-out maken, en ga zo maar door! Om het werk wat draaglijker te maken werden er 2 personen per invalshoek gezet, de vierde invalshoek zouden we dan gezamenlijk maken. – We zijn namelijk maar met z’n zessen –

Mijn groepsgenoot en ik hebben ons interview vorige week al afgenomen, vandaag was het dus tijd om dit interview in een artikel te gieten met bijpassende lay-out en om ons deel van het dossier in orde te maken. Ik ben een meisje, zit graag met Word te prullen en vind details zeer belangrijk. Het werd al snel duidelijk dat ik de lay-out van het artikel zou verzorgen en me ook zou inzetten voor dat deel van het dossier. Mijn groepsgenoot zou zich dan storten op de rest – en het grootste deel - van het dossier.

Maar dat is dus wat ik vandaag gedaan heb, een hele dag gewerkt aan een artikel, de argumentatie hiervoor en nog een beetje liggen prutsen aan het dossier voor de bijhorende foto’s. Je zou zeggen, is weinig, maar toch is het best veel en vermoeiend werk. Zo een hele dag naar je computerscherm staren en zorgen dat alle details perfect zijn! Maar, het is af, ons deel van het dossier is af! En dat maakt me best wel blij. Dat wil namelijk zeggen dat we nu hier en daar een handje kunnen helpen bij de andere groepsleden, wat ervoor zorgt dat het werk nog sneller af zal zijn! Nog een paar dagen en ik kan genieten van twee weken welverdiende paasvakantie!

 

Bloggen moet je leren...

Bloggen moet je leren, het is een leerproces, iets waar veel tijd aan wordt besteed. En dan heb ik het vooral over het plaatsen van berichten, plannen, foto’s nemen, onderwerpen vinden,… Zoals je kan zien aan mijn weinige aantal berichtjes, moet ik nog HEEL veel leren. Mijn blog bestaat al een tijdje en toch staan er nog maar 2 berichten online. En dat is best wel erg, vind ik zelf. Want je hoeft niet altijd spectaculaire blogberichten online te gooien met tientallen foto’s en pagina’s vol tekst. Neen, een klein berichtje met wat je gedaan hebt of wat je die dag bezig hield is voor mij voldoende. En zelfs dat lukt me nog niet echt.

Ik moet een soort van ritme vinden. Ik ga nog steeds naar school en heb nogal onregelmatige uren. De ene dag heb ik les tot half 6 ’s avond en de volgende dag heb ik dan weer les tot half 11! En dan moet ik nog werken voor school ook! Alles bij elkaar is dat toch wat veel! Nochtans hou ik heel erg van schrijven, dus een blogberichtje per dag schrijven zou niet zo’n probleem moeten zijn zou je denken! En toch kom ik niet tot bloggen!

Deze week zit ik in mijn tweede week van mijn Projectweken 2. Dat wil zeggen, ik ga deze week heel erg veel werk hebben om, samen met mijn medestudenten, ons project en ons dossier tot een goed einde te brengen. Daarna volgt de presentatie, wat ook weer een extra dosis stress met zich meebrengt. MAAR, daarna heb ik 2 weken paasvakantie! Gedurende die periode zal ik ook voor school moeten werken, alles al voorbereiden voor mijn examens van mei-juni. Maar, er zal natuurlijk ook tijd zijn voor ontspanning en plezier, dus ook voor bloggen! In die twee weken zal ik proberen om een blog-ritme te creëren. Ideetjes verzinnen, plannen, vooruit schrijven, foto’s nemen en al die dingen.

Dus, nog even geduld met me. Ik zal het allemaal wel leren, ik heb alleen even tijd nodig!

New shoes

Ik hou van schoenen, dat is hier thuis algemeen geweten. Toch kan ik hier zeer moeilijk over doen! Ik weet nog dat zo rond m’n vijftiende we altijd helemaal naar Hasselt moesten rijden. Daar was namelijk de enige winkel waar ik een paar schoenen vond! Gelukkig ben ik nu wat gemakkelijker wat schoenen betreft!

Nu was ik een week geleden wat op het internet aan het surfen toen mijn oog viel op een leuk nieuwtje. Gorillaz hadden net hun nieuwe single uitgebracht. Groot nieuws, want de afgelopen maand had Murdoc regelmatig laten weten dat hij aan een single werkte met twee geweldige artiesten. André 3000 en James Murphy.

Ik was best benieuwd en besloot om eens te gaan luisteren. Leuk liedje, lekker catchy vond ik! Toen keek ik wat beter naar de informatie die erbij stond. Converse? Hmmm…. Al snel bevond ik me op de website van Converse en begon ik haast op en neer te springen op mijn stoel. Gorillaz had exclusief voor Converse 4 paar Chuck Taylor’s ontworpen. Die moest ik natuurlijk bekijken en wat ik zag maakte me als het ware nog enthousiaster.

 

Ik werd op slag verliefd op één bepaald paar schoenen. En als ik verliefd word op een paar schoenen, dan wilt dat wat zeggen! Deze schatjes kon ik niet aan me laten voorbij gaan, ze moesten en zouden van mij zijn. Na wat overleg met de mama was het in orde en bestelde ik ze op een website die ook naar België verzonden.

Vandaag zat ik rustig wat tv te kijken toen ik plots een bestelwagen voor de deur zag staan. Zou het…? Niet veel later klonk de deurbel en ik deed met blinkende oogjes de deur open, want voor mijn neus stond een man met mijn schoenen in zijn handen!

De verpakking rond de doos lag al snel in de vuilbak en niet veel later zat ik mijn schoenen te bewonderen. Lang kon ik er niet van genieten want ik moest vertrekken naar school. Aandoen die handel! Enkele minuten later stond ik zo fier als een gieter op mijn trein te wachten, met mijn Chuck Taylor’s!

Je kunt wel zien (lezen) dat ik heel erg blij ben met mijn nieuwe schoentjes. Ik moet ze nog een beetje inlopen zodat ze nog wat uitzetten, maar voor de rest is alles perfect in orde met de schoenen!

Verder wil ik jullie de song laten horen die ervoor gezorgd heeft dat ik deze schatjes aan mijn voeten heb.