Day Zero Project

Vandaag loopt mijn eerste Day Zero Project ten einde. En ik moet bekennen dat toen ik mijn lijstje in april 2011 opstelde, ik veel meer puntjes volbracht zou hebben! Van de 101 ‘opdrachten’ heb ik er 43 volbracht. Een aantal puntjes dacht ik nooit te (kunnen) vervullen in die tijd en van enkele andere puntjes dacht ik met gemak te kunnen vervullen! Hier even enkele puntjes die ik heb kunnen vervullen en enkele puntjes die ik niet kon vervullen!

Er waren een aantal zaken die heel makkelijk te vervullen waren: een nieuwe hoofdtelefoon kopen, naar de dierentuin gaan, een volledig seizoen van een tv-serie op een weekend uitkijken,… Heel makkelijk te behalen dus. En toch zijn er enkele hele simpele die ik niet haalde!

-       Elke maand een boek lezen.

-       Brownies maken

-       Een sudoku-boekje volledig oplossen

-       Een kleurboek volledig kleuren

Heel simpel, maar ik heb het toch niet gedaan! Maar daar staat dan weer tegenover dat ik enkele dingen wel heb kunnen afstrepen die ik nooit dacht te kunnen afstrepen! Of enkele grote ‘aankopen’ gedaan die op het lijstje stonden.

-       Mijn eerste tattoo laten zetten

-       Een nieuwe piercing laten zetten

-       Een nieuwe fiets kopen

-       Een nieuwe telefoon kopen

Vooral dat eerste en dat laatste dacht ik nooit te kunnen doen. Een tattoo?! Hallo, mijn moeder moest het eens horen. Toch liet ik op 15 juni 2012 mijn veer op mijn arm zetten. En een piercing was volledig uitgesloten, aangezien dat iets is wat ik niet mag van mijn mama (buiten mijn neuspiercing dan). Toch mocht ik vlak voor kerstmis mijn traguspiercing laten zetten (wat doet dat pijn!).

 

Mijn grote aankopen zijn mijn fiets en mijn telefoon. In 2011 kocht ik dan mijn nieuwe telefoon: een iPhone! Omdat een smartphone vooral handig is als je journalistiek studeert (24u op 24u het nieuws kunnen checken), besloot ik maar om eentje te kopen en dan maar meteen ook de iPhone. En ik moet zeggen dat ik er nog geen moment spijt van heb gehad.

Mijn iPhone op de dag dat ik hem kocht. Ondertussen heb ik er een witte, mijn mama heeft de mijne!

Mijn fiets was ook een vrij grote aankoop. Ik fietste altijd met de fiets van mijn moeder en ik wilde heel erg graag een eigen fiets. Dat zou niet alleen makkelijk voor mij zijn, maar ook voor mijn mama: ze had dan eindelijk haar eigen fiets terug! In de zomer zag ik dan mijn droomfiets staan in de etalage, mooi rood, glimmend in de zon en met een grote mand. In augustus kocht ik hem en ik fiets elke dat heel vrolijk naar het station. Mijn handtas gooi ik in mijn mand, net als al de rest van mijn spullen, en dan kan ik makkelijker fietsen.

Nu heb ik alweer een nieuwe lijst gemaakt met weer 101 nieuwe dingen om te doen. Ik heb er een aantal dingen ingezet uit mijn oude lijst, omdat ik het de eerste keer niet kon doen of omdat ik het een leuke activiteit vond om te doen. Ik kijk er al naar uit om aan mijn project te beginnen en ik hou jullie zeker op de hoogte!