Het academiejaar 2013 – 2014 start
volgende week en velen kunnen niet wachten om er weer in te vliegen. Anderen
kijken er iets minder naar uit, vroeg opstaan, in een duffe aula naar een saaie
lector luisteren, neen dan maar liever vakantie. Maar sommige mensen (lees: ik)
weten nog steeds niet of ze volgende week maandag wel weer naar school kunnen
gaan. Ik heb namelijk nog steeds mijn resultaten van de herexamens niet
gekregen. Je snapt dus dat ik al enkele dagen serieus aan het stressen ben!
Op 30 legde ik mijn laatste
examen af, een inhaalexamen, aangezien dat examen op hetzelfde moment stond
ingepland met een ander examen. Niet zo handig, maar gelukkig is er zo’n dag waarop
je examens kan inhalen. In ieder geval, die vrijdag verliet ik mijn
schoolgebouw met een smile op mijn gezicht. Ik moest niet meer studeren en kon
een beetje genieten, want na mijn ellendige maand augustus mocht dat wel!
Maar na enkele dagen veranderde
die smile en van genieten was ook geen sprake meer. Ik begon ongelooflijk
zenuwachtig te worden, want ik wilde eigenlijk gewoon mijn punten weten. Was ik
geslaagd voor die belangrijke vakken of toch niet? Kan ik op 16 september
gewoon weer naar mijn oude, vertrouwde schoolgebouw of moet ik me gaan inschrijven
bij een interimkantoor? Van alles spookte door mijn hoofd en ik werd er alleen
maar nog zenuwachtiger van. En het wordt steeds erger, want ik krijg morgen pas
mijn resultaten te zien! Inderdaad, ik moet tot 11 september wachten! Veel te
lang naar mijn mening, maar ach, wat kan ik daar aan doen?
Het is vooral onhandig omdat ik
bepaalde keuzes moet maken voor vakken en ik dingen wil gaan kopen voor school
(schriften, balpennen, markeerstiften,…), maar dat kan ik niet echt doen totdat
ik mijn punten ken. Stel je voor dat ik net een hele hoop schoolspullen zou
gekocht hebben, om daarna mijn punten te krijgen en te zien dat ik de spullen
helemaal niet nodig zou hebben. Maar omdat ik mijn punten zo laat krijg moet ik
alles ook zo last-minute doen, en dan zijn alle leuke spulletjes meestal al
weg, zucht.
In ieder geval, morgen weet ik
het! Als ik er aan denk krijg ik al kriebels en zweethandjes en dan niet op de
goede manier. Langs de ene kant wil ik mijn punten weten en langs de andere
kant weer niet, hmm! Zoals je kan lezen, er spookt veel door mijn hoofdje op
dit moment en alles hangt af van één vak. Een vak waar ik eigenlijk zo zeker
van ben dat ik ervoor geslaagd ben dat ik er bijna een enorme weddenschap voor
zou willen afsluiten. Maar ik ben al vaker bedrogen geweest door deze
gevoelens, denken dat ik met vlag en wimpel geslaagd ging zijn en dan een buis
krijgen. Achja, gewoon wachten. Wachten, wachten, wachten. Ik word er gek van!
0 reacties:
Een reactie posten