Gisteren was geen goede dag, zoals je in mijn titel al kan lezen.
Je zou denken, door de komst van de kittens zou je toch juist een enorm goede
week moeten hebben? Niet dus…
Ik zal maar gewoon zeggen wat er aan de hand is. Lieve Harley is
donderdag, onderweg naar de dierenarts overleden… Jack had ook koorts en een
opgezet buikje en is uit voorzorg terug naar de cattery. Ja, ik weet het: hoe
komt dat allemaal? Wij weten het ook niet…
Zoals je in mijn vorige blogbericht over Harley en Jack kon lezen,
kroop Harley de hele tijd onder de kast en wilde ze niet eten. We waren wel erg
ongerust, want normaal gezien loopt je kitten vrolijk rond en eet hij goed.
Veel mensen zeiden dat ze misschien wat meer tijd nodig had om te wennen. Want
ze had eigenlijk wel een speciaal karakter en ze was ook enorm koppig. Jack
deed het heel goed en hij zou haar wel mee trekken.
Dinsdag waren we toch wel ongerust. Iedereen zei wel dat ze gewoon
moest wennen en dat dat normaal is bij katten, maar wij vertrouwden het toch
niet helemaal. We besloten toch maar de dierenarts te bellen en raad te vragen.
Bij de dierenarts zeiden ze dat we haar misschien apart moesten zetten,
aangezien Jack nogal ‘territoriaal’ deed als het over de voederbakjes ging. We
moesten zeker nog niet langskomen, dat was te vroeg. Maar als het de volgende
dag niet beter was, moesten we toch maar langskomen. Daarom besloten we haar op
mijn kamer te zetten, aangezien ik een aparte ‘badkamer’ heb en dan had ze wat
privacy. Tegen woensdagochtend had ze naar ons gevoel nog steeds niet gegeten,
maar wel gedronken.
Woensdagochtend gingen we naar de dierenarts, want lieve Harley
had nog steeds niet gegeten. Daar zei ze dat haar klieren wat opgezwollen
waren, dat wilde zeggen dat ze wel wat ziekjes was. Waarschijnlijk had ze wat
keelpijn en durfde ze niet te eten. Ze kreeg wat spuitjes en mocht terug mee
naar huis. Als ze tegen morgen uitdrogingsverschijnselen zou hebben, moesten we
terugkomen. We kregen ook voeding mee, een soort papje dat we dan met een spuit
in haar keel moesten spuiten. Wat we ook deden. Ze kwam wel meer onder de kast
uit en we dachten dat het wel goed zou komen.
Donderdag was Harley toch wat flauw, maar ze vroeg wel om
aandacht. Mama probeerde haar wat te ‘dwangvoeren’ door stukjes vlees in haar
keel te duwen en dat liet ze goed doen. Tegen de middag waren we toch wel enorm
ongerust, Harley bewoog amper en deed niets. Mama is meteen naar de dierenarts
gereden. Toen ze halfweg was miauwde arme Harley nog één keertje en toen was
het voorbij. Bij de dierenarts zeiden ze dat ze niets meer hadden kunnen doen,
ook als we in de ochtend waren geweest. We weten nog steeds niet wat er met
haar aan de hand was, dus hebben we besloten om een autopsie te laten
uitvoeren.
Om het allemaal nog erger te maken merkten we dat Jack ook niet
zijn volle 100% was, ook at hij niet meer en was hij heel loom. Uit voorzorg
zijn we ook met hem naar de dierenarts gegaan, waar we te horen kregen dat hij
koorts had en een opgezette buik. Dat werd ons allemaal te veel, dus besloten
we dat het misschien beter was dat hij terug zou gaan naar de cattery, waar hij
goed zou verzorgd worden en waar ook zijn zusje en mama zitten. Anders moesten
we hem bij de dierenarts laten en dat zou hem alleen maar meer stress bezorgen.
Diezelfde avond zijn de mensen van de cattery hem komen ophalen en ze geven om
de zoveel tijd een update. Het gaat niet enorm goed met hem, want hij weigert
te eten en is heel slap. Hij gaat vandaag weer naar de dierenarts.
Ik hoop dat alles goed komt met onze lieve Jack, want moesten we
hem ook verliezen weet ik het allemaal niet meer. Ik wil al zo lang een kat en we
wisten al zo lang dat we hen wilden en dan gebeurt er dit. Ik wil er niet te
veel meer over uitweiden, ik moet namelijk ook aan mezelf denken. Ik heb over
enkele weken namelijk herexamens waar ik nog zo veel voor moet doen. Op dit
moment kan ik alleen maar hopen dat alles goed komt…
0 reacties:
Een reactie posten