Surprise!

Al twee dagen geen berichten online. Niet goed van mij eigenlijk. Sorry! Maar ik had een druk weekend achter de rug. Vrijdag was ik de hele dag in Antwerpen en achteraf was ik zeer moe! En zaterdag was ik nog steeds moe! Maar toen moest ik ook ergens naartoe, wat ik natuurlijk gedaan heb. Er is een rede waarom ik zo moe ben. En dat komt allemaal door mijn bezoekje aan Antwerpen! Ik had daar namelijk een hele spannende afspraak!

Hiervoor was ik afgelopen vrijdag in Antwerpen. Een tatoeage. De afspraak was al een maand op voorhand gemaakt, maar ik wilde er hier pas iets over vertellen als ik mijn tattoo effectief had. En zoals je kan zien, staat ze erop. En ze gaat er nooit meer af. En ik ben echt blij. Ik wil namelijk al heel erg lang een tattoo en toen ik eindelijk wist wat en waar, kon ik amper wachten. Mijn mama was enkele maanden geleden al naar de shop geweest, en ik ging mee. En de tattoo-artist was zo vriendelijk en ik had zo’n goed gevoel bij de shop, dat ik besloot ook daar mijn tattoo te laten zetten. Natuurlijk heb ik eerst een tijdje nagedacht en het portfolio van de shop gekeken voor ik mijn afspraak maakte. Vorige maand was het zover en stapte ik naar binnen voor mijn afspraak. En vrijdag stapte ik er weer binnen. Met een horde nieuwsgierigen (lees: een vriendin, mijn mama en een vriendin van mijn mama).

Hier stond de stencil erop. Een heel verschil met de echte tattoo, maar ik was meteen verliefd toen ik het ontwerp zag. Ze is zo fluffy vind ik! Ik was ook blij dat het geen ‘perfecte’ veer was. Dat wilde ik helemaal niet. Niets is namelijk perfect, ikzelf ook niet. Daarom wilde ik een veer die een beetje ‘warrig’ was, bij gebrek aan een beter woord. Iedereen vond ze trouwens mooi, wat een opluchting was. Natuurlijk moet ik ze mooi vinden, maar als mijn omgeving de hele tijd naar een lelijke veer moet zitten kijken is dat ook niet altijd fijn.

Hier zat ik dan, klaar om getatoeëerd te worden. De tattoo-artist is Sven Rayen, rustig en vriendelijke kerel. Zoals je kan zien zat ik in een nogal ongemakkelijke houding. Nu ja, ongemakkelijk. Dat viel allemaal wel mee. Tot de dag erna. Want nu heb ik pijn in mijn arm en rug door zo te zitten! Het tatoeëren zelf deed eigenlijk niet echt veel pijn. Het was inderdaad niet aangenaam, maar pijn deed het niet. Naarmate hij dichter zijn mijn elleboog kwam werd het gevoeliger. Ik was wel blij toen het voorbij was!

De tattoo moest twee dagen in plastic blijven. En dat was best wel aangenaam, de gevoelige huid was zo toch een beetje beschermd tegen de grote boze buitenwereld! Zondag mocht de plastic er af. En toen ontdekte ik dat mijn gevoelige huidje niet zo goed gereageerd had op die twee dagen folie. Helemaal rood en waar de plakband gezeten had, stond een dikke blaar. Niet fijn. Gelukkig heb ik helemaal geen last van de tatoeage zelf. Geen pijn ofzo. Wel heb ik sinds gisterenavond jeuk. En dat is zo ongelooflijk AAARGH! Want als ik jeuk heb moet ik krabben en dat mag nu niet! Verdorie! Ik moet ze wel nog twee weken insmeren met baby zalf! Zodat ze goed geneest.

Ik ben heel erg blij met deze tattoo. Ik wil hem dan ook al zo lang, en nu ik hem eindelijk heb, kan ik het nog altijd niet geloven. Ik moet om de zo veel tijd af en toe eens kijken, omdat het zo niet echt lijkt. Alsof ze er ieder moment gewoon af kan vallen bij wijze van spreken!

Zo, even een post om te vertellen waarom er geen berichten waren dit weekend en om mijn mooie tattoo te delen met jullie. Oh, nog iets wat ik met jullie wil delen. Nadat ik de tattoo liet zetten, heb ik nog iets fantastisch gekocht. Ook iets dat ik al heel wilde! Opeens kwamen we een winkel binnen en zag ik er hangen! Ik dolblij. Meteen gepast een meegenomen. Diezelfde avond zelfs nog gedragen. Ik heb het over een onesie! Zo’n pyjama in één stuk. En ik ben super blij, hij zit heerlijk! En met een foto sluit ik deze post af!

Liefs, Dana